Η αλήθεια είναι πως το "αγανάκτηση" δεν μου άρεσε ως λέξη για τις συγκεντρώσεις. Από το "πραγματική δημοκρατία τώρα " των Ισπανών ειδικά, εμείς ξεφύγαμε λιγάκι. Το αγανάκτηση σαν λέξη μπορεί να σημαίνει πολλά και όχι απαραίτητα καλά πράγματα.
Τώρα στο θέμα μας, οι συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται μέχρι αυτή τι στιγμή. Ο κόσμος παρότι είναι πολύς, φυσικά και δεν είναι όσος θα έπρεπε.
Σε 2η φάση, οι συγκεντρώσεις έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Ξεκινήσαν ως μη-κομματικές, αυτό μαρέσει. Αλλά και ως μη-πολιτικές(!)... Αυτό για μένα μου φάνηκε παράλογο και συγχωρέστε με... Όταν κάνεις μια συγκέντρωση χωρίς πολιτική σκοπιμότητα τότε... τι κάνεις;
Σε 3η φάση, ανησυχώ για πολλούς από αυτούς που κατεβαίνουν και είναι αγανακτισμένοι ίσως όχι απαραίτητα με ότι θα έπρεπε να είναι. Ο κύριος λόγος της "αγανάκτησης" είναι φυσικά τα μέτρα, δηλαδή το μνημόνιο, δηλαδή το Δ.Ν.Τ. δηλαδή ο Καπιταλισμός. Εκεί φοβάμαι πως μερικοί ίσως το έχουν χάσει. Μήπως είναι μαζί και οι αγανακτισμένοι για τους μετανάστες;(γιαυτό πήγανε με τις σημαίες;)
Σε 4η φάση, ξανά στο θέμα της σημαίας, το πρόβλημα δεν είναι εθνικό, θα έπρεπε να συσπειρωθούμε εκτός πατρίδος μαζί με τις άλλες χώρες για να τους κοινούς αγώνες ενάντια στο χρηματο-οικονομικό σύστημα και στον καπιταλισμό.
Στη 5η φάση, πρέπει να έχουμε ένα στόχο. Κάτι που να θέλουμε ξεκάθαρα. Θέλουμε να κάνουμε δημοψήφισμα; Θέλουμε να βγούμε από το μνημόνιο;..
έλα μου ντε... και ας αλλάξουμε πρώτα λίγο τους εαυτούς μας, αλλιώς δεν θα αλλάξει αυτός ο τόπος...
No comments:
Post a Comment